Ağla Capcom: DMC Devil May Cry

Dikkat bu inceleme majör derecede olmasa da spoiler içermektedir.

Yıl 2001, Capcom Resident Evil 4’ü geliştirdiği sırada RE’nin yaratıcısı Shinji Mikami zamanla ortaya çıkan işin, RE’nin havasından uzaklaştığını (sanki bundan sonra uzaklaştırmadılar te Allah’ım) düşündü ve o sırada RE4’ün yönetici koltuğunda oturan Hideki Kamiya’ya ortaya çıkan işin başka bir oyun olma potansiyeline sahip olduğunu söyledi. Böylece Capcom RE4’ün prototipini Devil May Cry’a dönüştürdü. Oyunun tarihinden çok, bize lazım olan, serinin başarıları hakkında:

Sırasıyla;

Devil May Cry (2001) başarılı

Devil May Cry 2 (2003) başarısız

Devil May Cry 3 (2005) çok başarılı

Devil May Cry 4 (2008) (tüh seri bozulmuş) başarılı ama satışlar Capcom’u tatmin etmedi.

Devil May Cry 4’ün satışları tatmin etmeyince Capcom satışları arttırmak için yeni yollara başvurdu. Peki Capcom’un bu tatminsizliğinin sebebi neydi? Batılı oyunların o yıllara göre bir anda hayvan gibi satması. Devil May Cry 4 o sıralar 2 milyonun aşağısında satarken batılı oyunlar (özellikle Call of Duty) 5 milyon kopyadan fazla satıyordu. Capcom da “E batılılar satıyorsa biz de oyunu batılılaştıralım yahu!” dedi ve yeni oyunu geliştirmesi için Ninja Theory ile anlaştı.

Kimileriyse Capcom’un Devil May Cry HD Collection’ı (DevilMay Cry 1, 2 ve 3’ü içeren paket) Dmc Devil May Cry’dan bir yıl önce çıkarması ile oyuncuların batılı tarza mı yoksa asyalı tarza mı daha çok ilgi gösterdiklerini öğrenmeye çalıştıklarını düşünüyor. 

Ninja Theory’i HellBlade: Senua’s Sacrifice, Heavenly Sword, Enslaved Odyssey to The West ile biliyor olabilirsiniz. Peki Ninja Theory nasıl bir iş çıkarmış?

Hikaye

Uzun zaman önce şeytan dünyasının hakimi Şeytan Kral Mundus dünyayı ele geçirmeye çalışır. Ancak Mundu’sun en güvendiği dostu, sağ kolu, kan kardeşi, bf’si ve bunun gibi şeyler Sparda kendi türüne ihanet ederek şeytanları bozguna uğratır. Yenilginin ve ihanetin acısıyla öfkelenen Mundus, intikam yeminleri ederek şeytan dünyasına geri döner. Sparda ise şeytanlar için en büyük kalleşlik denilebilecek şeyi yapar, bir meleğe aşık olur ve onunla bir aile kurar.

 Çiftimiz Eva ve Sparda’nın Dante ve Vergil isimli ikiz çocukları olur. Beraber mutlu bir şekilde yaşadıkları sırada yeminini tutan Mundus ailenin yerini bulur ve o mutlu aile bir günde dağılır. Eva Mundus tarafından öldürülür hatta Mundus elleriyle Eva’nın kalbini söker. (Adamın yürek fantazisi var habire “Kalbini sökücem puşt!” diye yemin ediyor.) Çocuklar birbirinden ayırılır ve Sparda, oğlu Vergil ile kaçmayı başarsa da kendisi yakalanır, Dante ise melekler tarafından kaçırılır.

 Dünyayı şeytanlar ele geçirmiştir. Haber kaynakları ve reklamı yapılan gıda ürünleri gibi birçok şey şeytanlara ait olmuştur, yani dünyanın ekonomisi şeytanların eline geçmiştir. Bunun yanında insanlardan oluşan Order adındaki bir tarikat bazı terör eylemleri gerçekleştiriyor ve manşetlerden hiçbir zaman düşmüyordur.

 Ailenin dağılmasından yıllar sonra Dante gece kulübünde tanıştığı iki kadınla gece gece ciğerciye gittikten sonra bir sabah patlama sesiyle uyanır. Uyandığında yatakta tek başınadır. Dışarıda neler olduğunu öğrenmek için kapıyı açar ve bir kızla karşılaşır. Kız (adı Kat) ona “Çok dikkatsiz davrandın, senin kim olduğu biliyorlar. Şimdi de nerede olduğunu öğrendiler. Peşinden avcı denilen şeytanı gönderdiler. Hemen buradan gitmelisin!” der. Ardından kendimizi Limbo’da buluruz ve oyunun kontrolü bize geçer. Peki Limbo ne?

 Hani derler ya cinler bizimle yaşarlar, biz onları göremeyiz ama onlar bizi görebilir. İşte Limbo da öyle bir evren. Limbo’da olan kişi, limbo’da olmayanları görebilir ama limbo’da olmayan kişi göremez. Kat istisna tabi. Onun olayı farklı.

 Avcı şeytanı yakalayıp ağzına bir tane vurduktan sonra Kat ile birlikte Order tarikatının merkezine doğru yola koyuluruz. Oraya vardığımızda Vergil adında bir adam (kendisi Order tarikatının lideri olur) kendisinin bizim kayıp ikiz kardeşimiz olduğunu, babaları yakalandıktan sonra bu tarikatı kurduğunu, şeytanlara karşı mücadele ettiğini ve ona katılmamızı istediğini söyler. Birkaç ikna çabalarından sonra Dante teklifi kabul eder ve kardeşi Vergil’la beraber şeytanlara karşı mücadele eder.

Öncelikle, hikayenin, orijinal seri ile arasındaki farklara gelirsek:

1)   Orijinal seride, Dante boş takılan bir adam değildir, geçimini sağlamak için şeytan avcılığı yapar.

2)   Orijinal seride Kat adında bir karakter bulunmaz.

3)   Order tarikatı orijinal seride bulunmaz. Orijinal seride Order of The Sword adında bir tarikat bulunur. Order of The Sword terör gurubu değildir, Sparda’ya tapan bir örgüttür.

4)   Dante ve Vergil orijinal seride yarı insan yarı şeytandır.

5)   DMC Devil May Cry’da şeytanlar insanlardan gizlenirken ya da görünmeyecek şekilde büyüler kullanırken (buna zaten hiç gerek yok) orijinal seride insanlar şeytanların varlığından gayet haberdardır lakin kabullenmek istemezler. Dante’nin dükkanına genelde saldırı ihbarı için gelinir ve gelenler her zaman insanlar olmaz. Vergil ve Dante’nin görünüşü orijinal seride daha farklıdır.

 Öncelikle oyun hikaye anlatımı konusunda sınıfta kalıyor.Oyunun, anlamamak için gerizekalı olmayı gerektiren bir olayı anlatması için karakterlerden birini konuşturması, hemen ardından Dante’nin “Yani şöyle şöyle oldu demi?” demesi, beni çileden çıkardı. Özellikle Kat ile Dante her baş başa kaldıklarında geçmişleri hakkında konuşmaları ama konuşmanın şöyle bir şey olması:

Kat: Buralar… Buralar… Buralar dutluktu bilir misin? Acılar çektim ama Vergil beni kurtardı ve…

Dante: Ve?

Kat: Her neyse.

 Bu diyalogların habire yaşanması beni acayip gıcık etti. Ara sahnelerin bolca olduğu, film gibi oyunları oynamayı seven biri olarak, bu oyundaki ara sahneleri izlerken “Ya kızım ne diyorsun ya!?” deyip geçtiğim çok oldu. Sonradan oyunu ikinci kere bitirirken izledim ve yine keşke izlemeseydim dedim. Ha bu arada bu diyaloğun tam tersi hali de var. Keşke cümleye başlayıp sonra yarısında “Neyse…” diyen tek kişi Kat olsa.

 Şeytanların, dünyanın ekonomisine hükmetmesi olayı hoşuma gitti. Klasik, dünya istila edildiğinde insanların köle olmasından daha iyi olmuş. Kapitalizmin şeytanların elinde olduğunu söylemek güzel bir metafor olmuş.

Oynanış 

 DMC Devil May Cry bir 3D action platformer hack and slash oyunudur. Oyunun en güçlü tarafı dövüş esnasında geçiş yapılabilinen beş yakın mesafe ve üç uzak mesafe silahın olmasıdır. Tabi bu oyunun oynanışından tut mekaniklerine kadar neredeyse hepsi orijinal seridekilerin aynısı. Madem reboot versiyon yapıyorsunuz, madem orijinal serideki ana karaktere laf sokuyorsunuz, bari iki platform mekaniği ekleyeceğinize yeni bir savaş mekaniği de ekleyin de oyunu gerçekten yapmışlar diyelim.

 Oyun ekranında sol aşağıda gördüğünüz 3 silah görüntüsünde sağ aşağıda gördüğünüz amblem hangi kırmızı konsept silahı kullandığınızı, sol aşağıda gördüğünüz amblem hangi mavi konsept silahı kullandığınızı ve üstteki amblem ise hangi uzak mesafe silahı kullandığınızı gösterir. Bu üç gruptan sadece bir silahı seçebilirsiniz ama oyun esnasında istediğiniz zaman değiştirebilirsiniz.

 Yakın mesafe silah sayısı beş tane ve üç gruba ayrılıyor: ilki bizim kılıcımız Rebellion (renksiz), melek tarafımızı temsil edenler Aquila ve Osiris (mavi konsept) ve şeytan tarafımızı temsil eden Eryx ve Arbiter’dir (kırmızı konsept).

 Uzak mesafe silahlarımız üç tane: çifte tabancamız Ebony ve İvory, pompalı tüfeğimiz Revenant ve patlayıcı silahımız Kablooey.

 Yakın mesafe silahları

Rebellion

 Rebellion oyunda kombo sayısı en fazla olan silah. Temel hasarı kırmızı konseptli silahlardan sonra en güçlüsü Rebellion. Hikaye içinde de önemi yeri olan Rebellion, Sparda’nın oğullarına bıraktığı iki silahtan biri.

 Rebellion kırmızı ve mavi renkli iki tane zincire dönüşebilir. Kırmızı  zincir düşmanları ve oyunun izin verdiği objeleri kendimize çekmek için, mavi zincirse düşmanlara ve oyunun izin verdiği noktalara atılmak için kullanılır. Atılmak ve çekmekten de anlayacağınız gibi bu zincir işi oyunun platform mekaniklerine giriyor. Siz Rebellion’u kırmızı zincire çevirirseniz düşmanları çekmenin yanı sıra kırmızıyla işaretlenmiş noktalara karşı kullanabilirsiniz. Eğer Rebellion’u maviye çevirirseniz düşmanlara atılmanın yanı sıra maviyle işaretlenen noktalara atılabilirsiniz.

Arbiter (kırmızı konsept)

 Oyunda aldığımız ilk alternatif yakın mesafe silahımız Arbiter. Kırmızı konseptli bir silah. Arbiter oyunda temel hasarı en yüksek ama saldırı hızı en düşük silah. Devil May Cry’da düşmanı havayı kaldırmak popüler bir mekaniktir ve Arbiter diğer silahlara göre düşmanı daha yükseğe fırlatabilir.Aynı mekaniğe Eryx de sahip ama Arbiter bu konuda daha hızlı.

Osiris (mavi konsept)

 Osiris’le düşmana ne kadar çok vurursanız temel saldırı değeri o kadar güçlenir ve parıldamaya başlar. Ancak savaş bittikten kısa bir süre sonra Osiris’in temel saldırı değeri eski haline döner. Şimdi kağıt üstünde bu özellik güzel olabilir ama hiç de kullanışlı değil. Hatta bir işe yaradığını anlamanız için sekiz kişiye Osiris’le vurmanız lazım ve bu oyunda öyle bir senaryoyla karşılaşmanız muhtemelen en zor modda oynarsanız mümkün olur.

Eryx (kırmızı konsept)

 Üstü lavla kaplanmış boks sargısına benzeyen Eryx, saldırı hızıyla saldırı hasarı oranı en iyi olan silahtır. Youtube’daki let’s play’lere bakarsanız, insanların bu silahı oldukça tercih ettiğini göreceksiniz. Aynı zamanda iki tane charge attack’a (zamanla güç biriktirip tek seferde yüksek hasar vermek) sahip olan tek silah Eryx’tir.

Aquila (mavi konsept)

Aquila oyunda saldırı mesafesi en yüksek olan yakın mesafe silahıdır. Aquila’nın temel saldırı hasarı Osiris’den daha yüksektir. Charge attack’ı yüzünden oldukça popüler bir silahtır. 

 Aquila’nın charge attack’ı elindeki iki silahı düşmana fırlatır ve düşmana sürekli hasar verir. Düşman hasar aldığı süre boyunca hareketsiz kalır. Bu süre boyunca düşmana istediğiniz silahla vurabilirsiniz, Aquila dahil. Hatta Aquila + Eryx kombosu çok fazla kullanılan bir kombodur.

Uzak mesafe silahları

 Orijinal seride bazı uzak mesafe silahları yakın mesafe silahlardan daha güçlü ama DMC Devil May Cry’da böyle bir durum yok.

Ebony ve İvory

Bu iki tabanca Dante’nin favori silahları. İlanı aşklar,İlanı aşklar öyle bir sevgi yani.

 Ebony ve İvory oyunda temel hasarı en düşük olan silah zaten genelde oyundaki style’ı yüksek tutmak için kullanılıyor, ona ilerideki süreçte değineceğim. Charge attack’ı hatırı sayılır biçimde hasar veriyor ama yakın mesafe silahlar kadar değil. Kendi komboları mevcuttur.

Revenant

 Pompalı tüfeğe benzeyen bu silah temel hasarı en yüksek olan uzak mesafe silahı. Charge attack’ının da iyi bir hasarı var. Kendi komboları mevcuttur.

Kablooey

Kablooey hakkında konuşacak çok bir şey yok. Düşmana, üstüne yapışan patlayıcılar atıyoruz ve onları patlatıyoruz. En fazla altı tane patlayıcı atabiliyoruz. Temel saldırı değeri Revenant’tan düşük ama daha yüksek hasar potansiyeline sahip. Ne yazık ki patlayıcı atıp patlatmaktan başka bir özelliği yok.

Halla hallah?

Daha önceden de bahsettiğim gibi düşmanı havayı kaldırıp sonra ona kafa göz girişmek Devil May Cry’ın sevilen noktalarından. Peki bu mekaniğin ilk iki oyunda bir bug (yazılım hatası) olduğunu söyleseydim? Evet Devil May Cry’ın en sevilen mekaniği RE4’ün yapımında keşfedilen bir yazılım hatasıydı.Yapımcı ekip geliştirme aşamasında düşmanların havaya kaldırıldığında ve Dante düşmana vurmaya devam ettikçe düşmanın havada asılı kaldığını keşfetmiş. Ekip bunun eğlenceli olacağını düşünmüş ve Devil May Cry’ın en sevilen mekaniği böylece oyuna dahil olmuş.

Halla hallah bitti.

 Oyunda style adı verilen ve harflerden oluşan bir not sistemi var. Algoritma şöyle işliyor: Kullandığınız silahlara göre ve hasarı verdiğiniz süreye göre bir not alıyorsunuz.

Bunlar kötüden iyiğe:

D Dirty!

C Cruel!

B Brutal!

A Anarchic!

S Savage!

SS Sadistic!!

SSS Sensatiaonal!!!

 Mesela Anarchic!’e kadar çıktınız, saldırmayı bıraktınız ve yakınınızda düşman yok, işte o zaman A notundan yavaş yavaş inip B notuna düşersiniz. Bunu engellemek için de uzak mesafe silahları var. Kombonuzun yarıda kesilmemesi için uzak saldırı silahlarını kullanmalısınız. Rebellion ve Arbiter ile saldırırken hemen Ebony ve İvory ile saldırıp o an zaman kazanıp Eryx’e geçip bir tane yumruk indirmek, işte Devil May Cry’ın güzel tarafı budur. Akıcı dövüş mekanikleri. Peki reboot olan bu oyunda orijinal seriden bir farkı var mı? Ben göremedim de gören varsa diye soruyorum.

Kırmızı konsept ve mavi konsept neyin nesi peki?

 Eğer düşmanın rengi kırmızıysa ona sadece kırmızı konseptli yani şeytan yanımızı temsil eden silahlarla hasar verebilirsiniz ve sadece kırmızı zinciri kullanabilirsiniz. Aynısı mavi konsept için de geçerli. Eğer bir düşman mavi renkliyse ona sadece mavi konseptli yani melek yanımızı temsil eden silahlarla hasar verebilirsiniz ve sadece mavi zinciri kullanabilirsiniz. Renksiz düşmanlara kafa göz giriyoruz tabii ki de.

 Bu oyundaki bazı kapılar için de geçerli. Eğer kapı kırmızıysa kırmızı konsept, maviyse mavi konseptli silahları kullanıyoruz.

Son olarak Devil Trigger formu var. 

Devil Trigger Dante’nin inner demon yani şeytan yanına büründüğü bir formdur. Oyunun hikayesine göre Devil Trigger’ı özümsedikçe Dante’nin saçının rengi beyaza dönüyor. Oynanış olarak Devil Trigger formuna büründüğünüz zaman hasarınız artar, canınız yenilenir, kombolarınız görünüşü değişir, düşmanlar havada asılı kalır ve tipiniz yandan yemiş gibi gözükür. Orijinal seride Devil Trigger formu direk sizin şeytan görünüşünüzü temsil ediyordu ama DMC Devil May Cry’da böyle bir şey yok. Bu arada Devil Trigger formu ile standart formunuzun arasındaki hasar farkı oldukça fazla.

 Gelelim oyundaki para, exp sistemi ve eşyalara. Oyunda üç tane orb türü var:para için kullanılan red orb, exp olarak kullanılan white orb ve eğer eliniz de varsa öldüğünüz zaman yeniden kaldığınız yerden devam etmek için kullanabileceğiniz yellow orb. Bu üç orbu düşmanları ve çevredeki objeleri (trafik lambası, jeton makinesi vb.) keserek ya da oyunun sonunda verilen nota göre bonus olarak alabilirsiniz.

Red orb: Red orb ile can barınızı ya da Devil Trigger barınızı doldurmak için, temel can ve Devil Trigger miktarınız arttırmak için eşya ve yellow orb almak için kullanabilirsiniz.

White orb: Oyunda yeteri miktarda white orb toplarsanız bir tane beceri puanı elde edersiniz. Beceri puanları silahların kombolarını açmak için kullanılır. Yine oyunun sonunda bonus olarak white orb elde edebilirsiniz.

Red orb’dan bahsederken temel can ve Devil Trigger miktarını arttırmak demiştim. Bunu şu eşyalar sayesinde yapıyoruz.

Resimde gördüğünüz eşyaları oyun içerisinde dört parça halinde toplayabiliyorsunuz. Bu parçaları oyunda bazı gizli noktaları bularak ya da challenge odalarını bularak elde edebilirisiniz.

Challenge odalarına girmek için anahtara ihtiyacınız var. Dört tür challenge odası var. Ben 17 tane açabildim. İnternette 21 tane var diyor. Challenge odalarından parça toplamak haricinde yellow orb, red orb ve white orb biriktirebilirsiniz. Yellow orb’u habire alabiliyor musunuz bilmiyorum, bunu için hiç uğraşmadım.

 Peki nedir bu challege’lar? Örnek vermek gerekirse: Devil Trigger’ın süresi bitene kadar bilmem kaç tane düşman kesmek, 30 saniyede bir yere ulaşmak diyebiliriz ya da Arbiter’ı kullanarak 5 tane düşman öldürmek diyebiliriz.

Bosslara gelirsek: hiçbir boss orijinal seriden farklı değil. Sadece tipini değiştirmişler. Yine de bazı bossların konsepti hoşuma gitti.

Orijinal seride düşmana kitlenme olayı manueldi ama bu oyunda otomatik yapmışlar. Çok kötü olmuş. İstediğiniz düşman yerine en alakasız düşmana saldırmanıza sebep oluyor. Benim gibi birçok insan şikayet edince oyuna manuel seçenekte koymuşlar ama manuel hedeflenmeyle oynamadığım için bir yorum yapamayacağım bu yüzden özür diliyor ve kusuruma bakmayın diyorum sayın okur.

Karakterler

Dante

Geçmişinden hikaye kısmında bahsettik ama değinelim: Dante Kara Şövalye Sparda’nın ve melek Eva’nın oğludur. Özgüveni bol, bir o kadar da çaktırmasa da iyi kalpli ve kibar bir dostumuzdur. Sanırım oyundaki en tehlikeli varlık Dante olabilir. Peki oyunda iyi işlenmiş mi? Şimdi, oyunun başından beri Limbo’dan tek başına çıkabileceğini defalarca söyleyen birinin, tanımadığı biri onu Limbo’dan çıkardığı için onunla beraber terör bakın TERÖR organizasyonu olarak bilinen bir yere gitmeyi kabul etmesi, bende çok garip düşüncelere sebep oldu. Şimdi kendimi Dante’nin yerine koyuyorum. Böyle bir durumda, böyle bir teklifi kabul etmem için benim harbiden yapacak hiçbir işimin olmaması lazım. 

Bakalım bu arkadaş işsiz mi?

Tamam işsizmiş, o zaman sorun yok.

 Ha bu arada Vergil’ın yaptığı planların plan niteliği taşımaması, Dante’nin bunları düşünemeyecek kadar gerizekalı olduğunu gösteriyor galiba. Bazen de davranışlarıyla kendisinin olgun ve zeki biri olduğunu düşünüyorsunuz. Karar verin be!

Karakter dizaynına hiç ısınamadım. Zaten Devil May Cry 5’i beklediğim süre esnasında DMC Devil May Cry’ın gelmesi beni derinden üzen bir şeydi.

   Ya biz bu adamı görmek için buna katlanmak zorunda mıydık EEEYYY CAPCOM?! Sana soruyorum.

Vergil

 Dante’nin ikiz kardeşi olan Vergil, savaşmak için babası Sparda’nın bıraktığı kılıç Yamato’yu kullanır. Kişilik olarak orijinal serideki Vergil’e benziyor. Bencil, iki yüzlü, pazarlıkçı, güç hastası, egoist, faşist ve daha niceleri… Orijinal seride tipi kişiliğine tam uysa da içime sinmemişti, buradaysa hiç beğenmedim. Kendisi aynı zamanda Order adlı terör gurubunun lideridir.

 Kendisine özel yapılmış Vergil’s Downfall adında bir DLC var. DLC’nin ara sahneleri siyah beyaz ve hareket kıtlığı olan animasyonlardan oluşuyor. Hani oyun satmayınca Capcom direk demiş “Bizden size daha fazla para çıkmaz, hadi kolay gelsin.” :D DLC’nin hikayesinin özetiyse “Vergil daha ne kadar hıyar olabilir?” sorusuna cevap niteliğinde bir DLC. Vergil böyle sürünecek adam mıydı ya? Ne yaptınız güzelim karaktere ya?

Kat

 Bu hanım kızımız şeytanları ve Limbo’da olan varlıkları görebilme ve duyabilme yetisine sahip olduğu için küçükken psikolojisi bozulmuş ve garip garip rüyalar görmüş bir kardeşimiz. İnsanlar tarafından dışlanmış ve bu durumdan Vergil tarafından kurtarılmıştır. Şeytani büyüler konusunda doğuştan yetenekli olan bu kardeşimiz kendi hazırladığı iksiri spreye koyup Limbo’ya giriş kapısını açabilir.

 Oldukça savunmasız, oyundaki tek varlığı bana kalırsa boş yapmak ve Limbo’ya kapı açmak olan bu karakter, sanırım yapımcı ekip “Oyunda dekoltesi olan kadın karakter de olsun ya.” dediği için konmuş diye düşünüyordum ama oyunu tekrar tekrar oynayınca, aslında Kat’e yüklenen rolün iki kardeş arasında köprü olmak ve aralarındaki farkı, zamanı geldiğinde kabak gibi göstermek olduğunu fark ettim. Peki Kat bu rolü yerine getirmiş mi? Hayır. O aralarındaki farkı kabak gibi göstermek dediğim an var ya, iki kardeşin farklı düşüncelere sahip olduğunu göstermek için Kat’e hiçte gerek yoktu. Bunların haricinde kendisinin Vergil ile duygusal bir ilişkisi var. Bu, oyundaki bazı anlar için kritik bir bilgi. Yine de dediğim gibi, olmasa da olurmuş.

Mundus

 Normalde bu karakterden bahsetmeyecektim ama baktım ekran görüntüsünde çok sempatik çıkmış bahsedeyim dedim :D İşte Şeytanlar Kralı Mundus, namı diğer yürek söken. Bir de Ankara Limbo Muhtarı.

Görünüş

Açık konuşmak gerekirse DMC Devil May Cry’ın grafikleri orijinal seriden (Devil May Cry 5 hariç) daha güzel görünüyor. Oyunu ultrada oynarken vuruş detayları gerçekten çok hoş gözüküyordu. Lakin sevgili Steam sayesinde bütün ekran görüntülerim yandı. Ben de hepsini baştan almak zorunda kaldım.

Müzikler

 Orijinal serinün müziklerinden, klasik müzikleri attığınızda geriye kalan bütün müzikler DMC Devil May Cry’ın müziklerini oluşturuyor. Yani progressive rock, metal ve electro müzik.

Şimdi incelemenin en başında size Devil May Cry 4 az sattı diye DMC Devil May Cry'ın yapıldığını söylemiştim hatırlıyor musunuz? DMC Devil May Cry, Devil May Cry 4’den daha az sattı. Şimdi soruyorum sana EEEEEY CAPCOM. Değdi mi? Devil May Cry 5 yerine bunu çıkarmaya pardon çıkartmaya değdi mi? Şu oyunun dövüş mekanikleri olmasa ve grafikleri iyi olmasa hayranlar tarafından daha da yerden yere vurulurdu. Zaten grafikleri ve oynanışı da yerden yere vuranlar var, ben insaflı çıktım.

6.8/10